Fjölmiðlaumfjöllun

Allir þekkja það þegar eitthvað sem maður þekkir vel kemst í aðalfréttir hversu oft er rangt farið með einstaka staðreyndir - staðarheiti osfr. Þetta veldur því að maður -réttilega - er aðeins á varðbergi gagnvart fréttaflutningi.  Skýringin sem maður hefur fengið á þessari ónákvæmni hjá frétta- og blaðamönnum er sú að þeir þurfi að skaffa svo og svo marga dálksentímetra eða mínútur og hafa því ekki tíma til að "dobbelttjékka" staðreyndir.  

Eftir að hafa sest á þing kemst maður jafnframt að því að það eru alltaf einhverjir sem eru að búa til fréttir. Það sem er helst í fréttum er eitthvað sem hentar - oftast ráðamönnum (sbr. "stráklingana" hans SJS og Magma) og einhverjir setja af stað oft til að fela/breiða yfir það sem raunverulega er fréttnæmt en er óþægilegt að hafa í umræðunni - smjörklípur .

Nú síðustu daga hefur ein helsta "frétt" RÚV verið 2 mánaða gömul. Þ.e. umfjöllun um eitt af síðustu frumvörpum fyrir þinghlé - frumvarp um sektarákvæði vegna búvörulaga og lagaumhverfi um heimasölu í mjólkurframleiðslu.

Í gær hafði samband við mið ein að fréttakonum RÚV (Anna Kristín Pálsdóttir) og átti við mig ágætt samtal sem skilaði sér í skriflegri frétt á RÚV-netmiðli sem var alveg í samræmi við samtalið. Frétta viðtalið sem birt var í sex-fréttatíma útvarps og sjöfréttum sjónvarps var auðvitað klippt og skorið og sumt mikilvægt skilið eftir - eins og gengur með svo knappt fréttaform. En ég var bara sáttur við fréttakonuna og það sem hún hafði eftir mér.

Það sama er ekki hægt að segja um fréttalesarann og margfaldan reynslubolta í fréttastjórnun Boga Ágústsson. Í svokölluðu "helsti" var rangtúlkun orða minna alger - leikrænir tilburðir lesarans og áherslur með þeim hætti - að maður spyr sig hvar er hlutleysi RÚV? - hvar er óháður fréttaflutningur RÚV? en ekki fréttatilbúningur!!

"Enga samkeppni á búvörumarkaði - eitt stórt bú" var sagt að ég hefði haft fram að færa!!"

Sannleikurinn er að samkeppnislög gilda ekki um búvörulögin. Staðreyndin er að það er opinber verðlagning á mörgum helstu nauðsynjum mjólkurvörum fjölskyldna í landinu. Í máli mínu við fréttamann RÚV kom fram að besta er að hafa blandað hagkerfi þar sem kostir samkeppni fá að njóta sín, en komið í veg fyrir gallana-græðgina sem fylgir óheftri markaðsvæðingu. 

Það er í gildi samningur milli kúabænda og ríkisvaldsins um mjólkurframleiðsluna þar sem bæði koma fram réttindi og skyldur. Þau sjónarmið sem fréttalesari RÚV virðist telja rétthærri eru sjónarmið þeirra sem ætla sér réttindi en ætla ekki að standa við neinar skyldur. Sömu sjónarmið hafa nokkrir þingmenn Samfylkingarinnar haft og þar komið í veg fyrir að frumvarp þetta yrði að lögum á síðastliðnum þremur árum. Síðast þegar ég taldi voru 63 þingmenn á Alþingi - lýðræði er ekki þegar 3-4 þingmenn sinna sérhagsmunum og stöðva almannahagsmuni. - Það er fréttnæmt.

Frumvarpið inniheldur jafnframt ákvæði þar sem heimilað er að vinna og selja 10-15þúsund lítra í heimasölu. - Það er fréttnæmt og nýjung.

Ef vinnslan verður stærri er ekki ósanngjarnt að slík fyrirtæki starfi með sama hætti og önnur í mjólkuriðnaði og noti til þess mjólk innan greiðslumarks. - Annað væri ójafnræði og fréttnæmt.

Hvar á að byggja?

Á fundi sem haldinn var á Selfossi í gærkveldi að frumkvæði stéttarfélaganna á suðurlandi kom fram eindreginn stuðningur þingmanna kjördæmisins sem og fundarmanna um að uppbygging fangelsa verða áfram á Litla-Hrauni.

Málið hefur verið nógu lengi í nefndum. Árið 2008 var komin niðurstaða þess efnis að hagkvæmast væri að byggja við á Litla-Hrauni. En því miður var ekki farið í framkvæmdir.

Margir eru á biðlista til að afplána m.a  fjársektir. Ef ekkert verður að gert munu þær falla niður. 

Dómskerfið undirbýr sig undir stórfellda aukningu mála - m.a sakamála vegna hrunsins.

Er ekki rétt að hætta að svæfa málin í nefndum -dusta rykið á áætlunum 2008 og hefja framkvæmdir sem fyrst. Nóg er um vinnufúsar hendur.

Bygging nýs fangelsis boðin út

Vandamálið í hnotskurn

Allir vita að í október 2008 skall yfir þjóðina bankahrun með gríðarlegum afleiðingum. Fleiri og fleiri eru hinsvegar að gera sér ljóst að það sem er að gerast inní bönkunum þessar vikurnar og mánuðina er ekki minna alvarlegt. Það skjól sem ríkisstjórn gefur með afskiptaleysi sínu og afstöðu til almennra leiðréttinga gefur bönkunum tækifæri í nafni bankaleyndar að aðhafast að eigin vild. Í kjölfarið gæti átt sér stað stærsta eignatilfærsla Íslandssögunnar.

Hvaða fyrirtæki lifir og hver eru slegin af - það sama gildir um heimilin. Hver er það sem metur möguleika hvers og eins og að lokum tekur ákvörðun um endurreisn eða gjaldþrot. Hver metur afleiðingar á samkeppnisgrundvelli. Hver getur það - almennt og óháð? 

Við Framsóknarmenn lögðum til í febrúar 2009 -  almenna flata leiðréttingu lána. Þannig sætu allir við sama borð enda urðu allir fyrir sama forsendubrestinum hvað varðar verðbólgu og gengisfall krónunnar. Því miður var ekki hlustað nægilega vel á þessar tillögur á sínum tíma. Hvorki af stjórnvöldum né af þjóðinni.

Í dag sjá allir, að í stað þess að vera með verklagsreglur hjá hverjum banka fyrir sig - sem síðan ómögulegt er að fylgjast með hvort fylgt sé,  væri betra að um afskriftirnar giltu almennar lagareglur þar sem allir sætu við sama borð.

Hluti af verklagsreglum bankanna og tilboðum þeirra (sérstaklega er varða heimilin) hafa tekið mið almennri leiðréttingu. Gallinn við þær lausnir snúa ekki síst af því er við tekur (háir vextir á ísl. lánum)  En stóru vandræðin tengjast fyrirtækjunum í landinu. Þar eru upphæðirnar á stundum stjarnfræðilegar og maður hlýtur að spyrja sig hvernig er hægt að afskrifa þær skuldir um 60-90% en aldeilis útilokað (að sögn ríkisstjórnar) að leiðrétta lán heimila og minni fyrirtækja um 20-30%.!!

Hver er mismunurinn? Hver borgar afskriftir stórfyrirtækja og eignarhaldsfélaga? Er ekki sannleikurinn í hnotskurn að við þurfum stífari og skýrari lagaramma - ekki verklagsreglur eingöngu. Og almenna leiðréttingu á lánum þar sem allir sitja við sama borð.

Spyr um leikreglur við niðurfellingu skulda

Það er rétt en, það er alltaf eitthvað en . .

Endurnýjunarþróttur atvinnulífsins er mikill. Ekki síst þeir þættir atvinnulífsins sem byggja á útflutningi vöru og þjónustu. Þar vegur hrun krónunnar mest. Núverandi lágt gengi krónunnar skilar auknum tekjum í þjóðarbúið. Það sama á við um ferðaþjónustuna. Á mörgum undanförnum árum hefur verið byggt upp öflugt samfélag, þekkingar, nýsköpunar og frumkvæðis. Ofstyrking krónunnar gerði þeim öllum erfitt um vik á meðan innflutningsfyrirtæki blómstruðu.

Auðvitað verðum við að finna einhvern milliveg á gengi krónunnar þannig að kaupmáttur almennings dafni en það er afar mikilvægt að útflutnings og framleiðslu fyrirtæki okkar blómstri.

Ef Seðlabankinn og bankarnir í kjölfarið lækkuðu vexti eins og allar forsendur eru fyrir myndi allt atvinnulífið taka við sér með auknum framkvæmdum og þar með fjölgun starfa.   

Ég kallaði eftir stefnu stjórnvalda í atvinnumálum við utandagskrárumræðu í þinginu í dag. Gagnrýndi aðgerðaleysi ríkisstjórnarinnar og bauð fram stuðning okkar Framsóknarmanna við endurreisn atvinnulífsins.

ræðan kemur hér á eftir;

Staða atvinnumála – utandagskrár umræða 9 mars 2010 Málshefjandi er Jón Gunnarsson við Katrínu Júlíusdóttur iðnaðarráðherra.

Hver er staða atvinnulífsins þegar nálgast eitt og hálft ár frá hruni. Meira en eitt ár frá því að VG og Samfylking tóku við stjórnartaumum. Hver er staðan? Jú atvinnuleysi er á níunda prósentinu  - kannski verið á köflum minna en menn óttuðust  -en fer vaxandi –  frú forseti fer vaxandi.Aðgerðaleysi stjórnvalda og seinagangur í að koma skuldsettum heimilum og fyrirtækjum til raunverulegrar aðstoðar með almennri niðurfærslu veldur því að allt er stopp. Bankarnir nota skjól sem þeir fá frá aðgerðaleysi ríkisstjórnarinnar til að afskrifa skuldir stórfyrirtækja og eignalausra eignarhaldsfélaga en stympast við að fara í raunverulegar almennar og gegnsæjar leiðréttingar á höfuðstól lána.Seðlabankinn hlýðir AGS og í skjóli aðgerðaleysis ríkisstjórnarinnar þverskallast við að lækka vexti. Vexti sem eru að sliga atvinnulífið og heimilin en eru góð búbót fyrir fjármagnseigendur sérstaklega þá sem sitja á krónubréfunum. – Margar góðar tillögur hafa komið fram á síðastliðnum 12 mánuðum til að leysa þennan vanda – en nei ríkisstjórnin velur aðgerðaleysið.

Ósamkomulag VG og Samfylkingar um stefnu í atvinnumálum – veldur m.a. því að umhverfisráðherra kemst upp með að túlka skipulagslög á nýjan hátt með ófyrirséðum afleiðingum og teygja umsagnar fresti út yfir öll velsæmismörk – afleiðingin er stöðvun allra framkvæmda sem innhalda virkjanir eða stóriðju.

Stöðugleika sáttmálinn er í uppnámi – SA hafa lýst því margsinnis yfir – og núna síðast vegna fyrirhugaðra ætlana ríkisstjórnarinnar með stórfelldum breytingum á fiskveiðistjórnarkerfinu svokölluðu skötuselsfrumvarpi – sem ríkisstjórnin fyrirhugar á næstu dögum að taka fyrir 3.umræði í þinginu.AS‘I og önnur launþega samtök auglýsa grimmt þessa daganna að þau krefjist að framkvæmdir verði boðnar út hið fyrsta.Niðurstaða þessarar upptalningar af stöðu atvinnulífsins er hvergi tæmandi – því miður  hér mætti fjalla um samgönguverkefni sem lofað hafi verið að færu í gang  aftur og aftur eins og Suðurlandsvegur – en ekkert gerist . Það mætti nefna Búðarháls – 3% af verkinu fara sennilega e-n tíma á árinu af stað  -700 milljónir af ca 20 milljörðum. ofl ofl mætti nefna.

Þrátt fyrir góð orð og vonandi raunverulegan vilja gengur ríkisstjórninni afleitlega að koma hjólum atvinnulífsins í gang. Það gengur ekki lengur nú verða allir að taka saman höndum eins og okkur er að takast í ICESAVE málinu – finna samstöðu grundvöllinn og fara að framkvæma. Framsóknarflokkurinn er til.

-Framtíðin er í höndum okkar sjálfra. 

 

Gríðarlegur endurnýjunarþróttur í atvinnulífinu

Það er ekki von á góðu . . .

Skrítin var þessi yfirlýsing efnahags- og viðskiptaráðherra  - (það hefur reyndar margt sérkennilegt frá honum komið m.a. um skuldug heimili og aðgerðaleysi/afskiptaleysi gagnvart bönkunum)-

Nokkrar staðreyndir; Núverandi samningur sem við erum að fara að kjósa um á morgun er með vaxtakostnað uppá 100 milljónir á dag!!!!. Og sá neikvæði viðskiptareikningur byrjaði að tikka inná 1. janúar 2009!!!. Sem sagt nú þegar  429 dagarX100 milljónir = 42,9 milljarðar!!!

Jón Daníelsson sagði í grein í Mbl ca 20 jan. að miðað við 85-90% endurheimtur úr Landsbankaeignunum og núverandi gengi yrði Icesave skuldin 507 milljarðarþar af 387 vegna vaxtanna eingöngu og 120 til að greiða það sem vantaði uppá höfuðstól. En auðvitað er óvissa um endurheimtur, gengi, hagvöxt osfr.

Ef við með mikilli samstöðu þjóðarinnar í að nýta sér rétt sinn - mætum vel á kjörstað á morgun og segjum nei eru miklar líkur á að núverandi samninganefnd með Lee Buchheit í forsvari nái viðunandi árangri.

Hvað efnahags og viðskiptaráðherra segir þá er það mér hulin ráðgáta eins og svo margt sem frá ríkisstjórninni kemur í þessu máli. Það er ekki nema von að illagangi í endurreisninni ef það telst dýrara að halda uppi afbragðs vörnum fyrir íslenskum hagsmunum, hæfri samninganefnd en að taka á sig ( að ósekju ) rúmmlega 500 milljarða skuld einkabanka - fjárglæframanna!!!

Samningarnir geta reynst dýrari en Icesave-skuldin

Nú er mælirinn fullur

 

Hvar eru úrlausnir ríkisvaldsins á skuldavanda heimila og fyrirtækja?  Hvar er stefnan í atvinnuuppbyggingu og endurreisn?  Nú þarf ríkisstjórnin að hætta að tala um hvað gera þurfi og fara að framkvæma.

Atvinnulífið er stopp. Á ársafmæli ríkisstjórnarinnar er ekkert að gerast í atvinnumálum. Engar framkvæmir farnar af stað. Bara talað um að bjóða út örfá verkefni þannig að framkvæmdir geti farið af stað eftir 6-8 mánuði. Talað um áhuga ýmissa en lítið um efndir eða framkvæmdir. Lítið um raunverulegar tillögur, en mikið mas, seinagangur og stefnuleysi.

Umhverfisráðherra fer þar fremst í flokki. Skemmst er að minnast ákvarðanna hennar um SV-línur á Reykjanesi  - í haust óvænt synjun eftir margra mánaða seinkun og stopp í ráðuneytinu. Síðan, þremur mánuðum síðar, er ákvörðun Skipulagsstofnunar staðfest. Árangurinn -  margra mánaða stopp í framkvæmdum. Óvissa í langan tíma um hvort af framkvæmdum yrði.

Og nú, eftir að hafa haft aðalskipulög Skeiða-og Gnúpverjahrepps og Flóahrepps í annarsvegar 14 mánuði og hinsvegar 11 mánuði, kemur svarið. Og það er nei – af því að orðið virkjun kemur við sögu. Séu til þess rök að synja staðfestingunni hefði átt að duga 4-8 vikur til umfjöllunar, en ekki 14 mánuðir!!! Þá hefðu sveitarfélögin getað tekið til óspilltra málanna að vinna nýjar tillögur svo framkvæmdagleði einstaklinga og fyrirtækja séu ekki settar skorður. En nei, enn er ríkisstjórnin uppiskroppa með stefnu, - enn ríkir ákvarðanafælni og stefnuleysi í atvinnumálum.

Á meðan líður atvinnulífið fyrir þetta verkleysi. Atvinnuleysi vex, óvissan um hvenær hjólin margfrægu fari að snúast. Hvenær hefst vinna við Búðarhálsvirkjun? Af hverju er ekki búið fyrir löngu að bjóða út þau samgönguverkefni sem á að fara í á árinu? Hvar er viljinn til verka?

Atvinnulífið og fólkið í landinu getur ekki beðið lengur.

Grein birt í Sunnlenska fréttablaðinu 4. febrúar sl.

Stefnuleysi ríkisvalds

Enn heggur ríkisstjórnin í sama knérum. Enn er stefnuleysi, seinagangur og áhugaleysi á markvissri  atvinnuuppbyggingu. Ákvörðun umhverfisráðherra  um synjun á staðfestingu aðalskipulaga Flóahrepps og Skeiða-og Gnúpverjahrepps er dæmi um enn ein neikvæð skilaboð til atvinnulífsins um stefnuleysi ríkisstjórnarinnar. Á meðan fjölgar fólki á atvinnuleysisskrá og sú von um að brátt horfi til betri tíðar minnkar.

Að það taki 14 mánuði fyrir ráðherra að komast að niðurstöðu er a.m.k. óskiljanlegur seinagangur, en  í versta falli atlaga að atvinnuuppbyggingu og endurreisn atvinnulífs. Úrskurðurinn er illskiljanlegur, í tilfelli Flóahrepps var búið að greiða úr þeim vandamálum sem töldust tengjast greiðslum Landsvirkjunar – samt vísar ráðherrann til þess í úrskurðinum. Engin efnisleg málsmeðferð en dylgjur um að greiðslur Landsvirkjunar hafi haft áhrif á sveitarstjórnarmenn.

Þrátt fyrir að í frumvarpi að nýjum skipulagslögum sé einmitt ákvæði sem geri sveitarfélögum kleyft að innheimta kostnað vegna áforma einkaaðila, landeigenda eða framkvæmdaraðila. Og þannig tryggja í lögum það sem allir hafa séð að er nauðsynlegt – þá notar ráðherra skort á skýru lagaákvæði núverandi laga til að synja staðfestingarinnar.

Er það þar með vilji ráðherrans að almenningur af skattfé sínu greiði allan kostnað við skipulagsvinnu vegna  hugmynda einkaaðila?  Jafnvel af framkvæmdum sem skila engum tekjum í samfélagssjóði. Það væri merkileg yfirlýsing af hálfu ráðherrans. Ráðherrann er með þessum úrskurði sínum að höggva nærri sjálfsákvörðunarvaldi sveitarfélaga í skipulagsmálum.

Eða er það henti stefna ráðherrans að í þessu máli (sem snýst um virkjanir) sé best að hugsa hvorki til framtíðar, atvinnumála né taka tillit til fordæma.

Afleiðingin er að það hægir á endurreisn atvinnulífsins. Gjaldþrotum fyrirtækja mun fjölga. Atvinnuleysi mun vaxa. Mikil er ábyrgð umhverfisráðherra.

 

Lengi viðgengist að hagsmunaaðilar kosti skipulagsbreytingar

Hér liggja okkar hagsmunir

Síðastliðið sumar átti ég þess kost að heimsækja Grönnedal á Grænlandi  vegna þema ráðstefnu Vest-Norræna- Ráðsins. (VNR er samstarf Íslendinga, Grænlendinga og Færeyinga). Henrik Kudsk aðmírál bauð uppá að nota aðstöðuna í Grönnedal og notaði tækifærið til að flytja fyrirlestur um siglingar við Grænland.

Hans meginmál var að opna augu okkar allra fyrir því að siglingaleiðir norðvestan  Grænlands og eins um Íshaf -norðaustur siglingaleiðin - væru að opnast. Möguleikarnir væru ótal margir sem liggja í því m.a. að þjónusta þau skip. En ekki síður væru ýmislegar hættur og verkefni sem þyrfti að leysa. Aukin mengunarhætta vegna sjóslysa (t.d. olíuskip), veruleg hætta á miklum mannskaða vegna siglinga stórra skemmtiferðaskipa upp með austur strönd Grænlands í ókönnuðum sjó - eins og fram kemur í frétt Politíken. Slys sem gætu, ef illa færi, verið á skala Titanic-slysins eða stærri.

Í máli aðmírálsins kom fram að helsti samstarfsaðili "Grönlands kommando" eða sjóhers danska hersins í Grænlandi væri íslenska Landhelgisgæslan.

Hér liggja okkar hagsmunir - bæði að auka eftirlit með sjóferðum en einnig að stórauka samstarf við aðra hagsmuna aðila á þessu svæði eins og Grænlendinga og  Færeyinga (Dani) og Norðmenn. Við ættum að hafa frumkvæði að stofnun sameiginlegs öryggis- og björgunarliðs sem hefði höfuðstöðvar hér á Íslandi.

Framtíðar hagsmunir þjóðarinnar liggja í að nýta og vernda auðlindir á og við Ísland. Það gerum við best í samstarfi við þjóðir og lönd sem hafa sameiginlega hagsmuni og skilning á slíkum málum. Það eru löndin við Norður- Atlantshaf en ekki löndin í mið- eða suður Evrópu.

 

Óttast stórslys við Grænland

Enn um Icesave - siðferðisleg rök - og gamansögur

Margt hefur verið sagt og skrifað um Icesave svo það er nú eiginlega í bakkafullan lækinn að bera. Ætla  nú samt að nefna tvennt. Þeir sem telja að við eigum að samþykkja þetta óláns frumvarp ríkistjórnarinnar með sínum göllum og hættum hafa margir hverjir (reyndar  hafa alltof fáir stjórnarþingmenn reynt að rökstyðja stuðninginn) farið út á þann hála ís að telja það siðferðilega skyldu okkar. Þeir sem reynt hafa rökfræðina hafa nefnt að ríkisstjórnin haustið 2008 hafi samþykkt þetta og þess vegna sé ekki aftur snúið. Eða að saklaust fólk hafi lagt sparifé sitt inná Icesave í góðri trú. Ekki ætla ég að andæva þessu þó svo auðvitað megi benda á að þeir sem elta hæstu vexti séu að taka áhættu. Væntanlega áhættu um að tapa peningum.

Staðreyndin er auðvitað sú, að það er lagalegur vafi hvort um ríkisábyrgð hafi verið að ræða, svo það hlýtur að vera öllum augljóst að þegar um slíkt réttlæti/óréttlæti sé að ræða geti ekki leikið lagalegur vafi á greiðsluskyldu. Varðandi þá siðfræði hvort ríkisstjórn haustið 2008 -við mjög erfiðar aðstæður - geti bundið hendur okkar þingmanna haustið 2009 þegar við erum að meta hvort Ísland verði fyrir gjaldfalli/greiðsluþroti við að samþykkja frumvarp. Þá verð ég að segja að siðferðileg skylda okkar hlýtur alltaf að vera fyrst og fremst við þjóðina og landið. En ekki við að standa við einhver minnisblöð sem fyrrum forráðamenn þjóðarinnar gerðu í ofstopa stormi þar sem hinn kapatalistíski heimur hélt að nú væri komið að Ragnarökum.

Ein rök stuðningsmanna Icesave-samningsins eru þau að sennilega komumst við í gegnum þetta þrátt fyrir að súrt sé að greiða óreiðuskuldir annarra. Upphæðin sé ekki hærri en svo - og þá gefa menn sér eitt og annað um hagstærðir næstu 5-10-20 árin bæði á Íslandi og í Bretlandi, eins og gengi krónunnar, skil á eignum Landsbankans, hagvöxt, gjaldeyrishagnað viðskipta osfr. -  Segjum nú svo að allt fari á besta veg, vaxtagreiðslan (100 milljónir á dag í allaveganna 7 ár!!! reyndar bítur í!) verði eins lágir og hægt sé og skilin eins há og hugsast getur þannig að við greiðum bara 200-250 milljarða - og getum þá verið þjóð meðal þjóða í alþjóðasamfélaginu. Eru þetta ekki rök með því að við eigum að greiða??  Nei segi ég, það getur verið að getum staðið slíkt af okkur við allra bestu skilyrði. En jafngildir það því að við eigum að greiða? - engin lagalegur vafi eða annars konar efi. Hvað ef upphæðin hefði upphaflega verið 7000 milljarðar en ekki 700 milljarðar sem Icesave skuldin virtist vera upphaflega.

Þá segja allir nei þá er það augljóst að við getum ekki greitt og eigum ekki. Er ekki rétt að geta snúið rökfræðinni við. Fyrst og fremst þarf að liggja fyrir hvort engin vafi leiki á greiðsluskyldu og síðan hver greiðslan/skuldbindingin er. Þá fyrst getum við þingmenn tekið ákvörðun um hvort þetta hörmulega Icesave klúður/frumvarp eigi að fara í gegnum þingið.

Svo aðeins sé endað á léttum nótum þá var bloggskrifari á frábærum tónleikum í gærkveldi á Selfossi - Hátíð í bæ - . Þar kom meðal annarra fram stórsnillingurinn Egill Ólafsson. Í einni kynningu sinni milli laga sagi hann frá því að 1463 hefði bresk skonnorta ráðist á skip frá Íslandi sem hefði m.a. haft umborð skatttekjur Íslendinga síðastliðin 7 ár og hirt þær. Tillaga meistara Egils var að nú myndum við innheimta þær og jafna á móti Icesave.

Atvinnumál - stöðugleiki - ósamstíg ríkisstjórn

Skrifari hefur verið heldur latur við að skrifa inná síðuna uppá síðkastið. Erill sumarþingsins hefur án efa haft eitthvað um það að segja. Hvað um það, nú er hugmyndin að hefja aftur skriftir og hvað er betra en að birta ræðu mína við stefnuræðu-umræðu forsætisráðherra síðastliðið mánudagskvöld. 

Virðulegi forseti. Góðir Íslendingar Nú þegar eitt ár er liðið frá hruni bankanna er athyglisvert að skoða árangur okkar í að verjast fallinu. Margt hefur verið vel gert en einnig  afar margt misfarist. Áhugavert  er jafnframt að skoða hvernig þetta gat gerst og hverjir eru ábyrgir. Smátt og smátt kemst skikk á það ferli með rannsóknanefndum, sérstökum saksóknurum og síðar væntanlega dómstólum. Allt er þetta nauðsynlegt og má hvorki spara atgervi né fjármagn til að tryggja að réttlætið nái fram að ganga. Án réttlætis verður hvorki friður né sátt í íslensku samfélagi. En þrátt fyrir nauðsyn þess að leggja ríka rækt við þessa tvo þætti – er þó mikilvægast nú að horfa framá við.  –Hvernig rísum við úr öskustónni? Hvernig samfélag  ætlum við að skapa?  Af reynslu annarra þjóða ættum við að hafa lært að forðast langtímaatvinnuleysi og harðan niðurskurð – þá lexíu virðist hvorki ríkisstjórnin né Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hafa lært – því miður. Í stað þess að skera niður og miðstýra allri þjónustu frá einum stað ættum við að setja okkur langtímamarkmið. Það markmið að samhliða nauðsynlegum niðurskurði í opinberum rekstri næstu 3-5 ár færum við verkefnin - þjónustuna til fólksins um land allt. Í stað þess að einblína á niðurskurð og samdrátt ættum við að horfa á umbreytingu og tækifæri í að bæta grunnþjónustuna með minni tilkostnaði.  Í stað háskattastefnu ríkisstjórnarinnar eigum við að laga skattkerfið að tvennu;- annarsvegar réttlátara samfélagi og hinsvegar samkeppnisfæru samfélagi sem byggir upp atvinnu. Þannig munum við koma neyslunni aftur í gang. Þannig sköpum við störf handa öllum vinnufúsum höndum.. Sú leið er best fallin til að tryggja stöðugleika hjá heimilum og fyrirtækjum – og slá þar með raunverulega skjaldborg um það mikilverðasta í samfélaginu  - fólkið og heimilin. Við eigum ótal sóknarfæri. Fá lönd í heiminum geyma eins margar öflugar auðlindir og Ísland. Þar er mannauðurinn mikilvægastur. Þekking og frumkvæði eiga að verða okkar aðalsmerki ungrar og velmenntaðrar þjóðar. Samtakamáttur þjóðarinnar er mikill þegar þörf er á. Þjóðin hefur margoft áður sýnt hvers hún er megnug ef samvinna og samstaða næst með henni allri. Þá eru náttúruauðlindir okkar svo fjölbreyttar og öflugar að furðu má sæta að við skulum vera í þeirri stöðu sem raun ber vitni. Nýting lands og sjávar til matvælaframleiðslu bæði til innanlandsneyslu og eins öflugasta matarútflutnings sem þekkist -   sparar bæði gjaldeyri og aflar.  Það er sérkennileg ríkisstjórn sem með vanhugsuðum hætti og yfirlýsingum um skyndilegar breytingar á starfsumhverfi grundvallaratvinnuveganna vegur að stöðugleika og framþróun í stað þess að styðja við bakið á þeim greinum sem munu verða meginstólpar í endurreisn íslensks efnahagslífs.  Við höfum á síðustu árum tekið stórstíg skref í nýtingu orkuauðlindanna. Þar erum við í fararbroddi ríkja í að nýta endurnýjanlega orkugjafa til margvíslegra nota. Við þurfum og munum ná samstöðu þjóðarinnar um þessa mikilvægu atvinnugrein. Öfgar hvort sem er í nýtingu eða vernd eiga ekki við. Rammaáætlun um vernd og nýtingu orkuauðlinda er m.a. tæki til þess. Orð forseta við þingsetningu og eins orð dr. Pachauris formanns vísindanefndar Sameinuðu Þjóðanna um loftlagsmál styðja það,  að orðspor okkar í þessum geira er gott og mun betra en stundum hefur verið sett fram í átakaumræðu  innanlands á síðustu árum.Sú atlaga að atvinnugreininni sem ósamstíg ríkisstjórn veldur -  þar sem ríkisvaldið bregður sífellt fæti fyrir uppbyggingu í þessum geira er óskiljanleg. Ábyrgð ríkisstjórnarinnar á að viðhalda háu atvinnuleysisstigi og stefna fólki úti í vonleysi langtímaatvinnuleysis er mikil.. Góðir landsmenn – við verðum að nýta auðlindir okkar það má öllum vera augljóst. Sá ágæti maður  og einn fremsti hagfræðingur samtímans Jósep Stieglitz benti einmitt á nauðsyn þess í heimsókn sinni hingað til lands á dögunum. - þar erum við framsóknarmenn samstíga fræðimanninum og höfum alltaf talað fyrir margvíslegri nýtingu auðlinda lands og sjávar með sjálfbærni- og verðmætasköpun fyrir þjóðarbúið að leiðarljósi. En nýting náttúruauðlinda snýst ekki aðeins um álver eins og skilja mætti af orðræðu síðustu ára og átökum. Margvísleg önnur störf vaxa upp úr þekkingariðnaðinum og þjónustu við orku og virkjanageirann.Við þurfum að taka forystu í því sem oft er kallaður græni iðnaðurinn eða græni geirinn. Þar eigum við ótal möguleika og spennandi fyrirtæki sem bíða eftir að fá eðlilega athygli.  Ferðaþjónustan sem hefur dafnað og vaxið hratt á síðustu árum  nýtir sér einmitt náttúruna sem auðlind á margvíslegan hátt.  Fjölbreytt nýting auðlinda hefur á undanförnum árum fært okkur fjölmörg ný störf um land allt og aflað gríðarlegs gjaldeyris. Margar aðrar atvinnugreinar og samfélagsþætti mætti nefna sem verða undirstöður endurreisnarinnar.  Aukinn menntun ekki síst starfsmenntun er ein þeirra. Góðir íslendingar með samstöðu og samvinnu náum við langt. Réttlátara og sanngjarnara samfélag hlýtur að vera markmið okkar. Með því að snúa bökum saman gegn ytri ógnunum og samtakamætti í að nýta möguleika okkar til atvinnusköpunar munum við ná settu marki.  -Framsóknarflokkurinn er tilbúinn hér eftir sem hingað til að leggja öllum góðum málum lið.Við þurfum að sækja fram með von um bjartara og betra samfélag að leiðarljósi. – Hófsemi og skynsemi eiga að verða ein kjörorð  hins nýja samfélags okkar.  Réttlæti og samstaða önnur. Þá mun okkur vegna vel. Góðar stundir.